بخش اعظم حافظه كودكي ما را قصههایي پر كرده است كه از زبان مادربزرگ ها و پدربزرگ هایمان شنیده ایم. قصههای عامیانه بخشي از فرهنگ مردم است كه تخیل، احساس، آرزو و اندیشههای گوناگون آنها را از نسلي به نسل دیگر منتقل كرده، این افسانهها ممکن است از روایتها و منابع محلي توصیف شده باشند، كه هم دربرگیرنده موجودات نخیلي ميباشند و هم پیوند خورده كه یکي از داستانهای عامیانه ميباشد را منبع الهام آثار » غول بیاباني « با افسانهها و ادبیات محلي ميباشند. در این میان قصه كردهام.
خلاصه داستان )غول بیاباني(
دو مرد روستایي قصد سفر كرده، شبانه در بیانان استراحت ميكنند و چون ميدانستند غول بیاباني شبانه ميآید و زیر پای آدمها را لیس ميزند تا خونشان را بخورد، بر این شدند تا پاهای خود را در پاچه شلوار همدیگر كنند، این كار را كردند و خوابیدند، غول‌بیاباني وقتي آمد هیچ پایي نیافت و آدم دو سر دید، ناگهان خاموش شد و فکر كرد این غول جدیدی هست كه دوسر دارد، ترسید و پا به فرار گذاشت.
داستان دیگری که منبع الهام ایشان در چهار اثر دیگرشان در این مجموعه است؛ " افسانه ی آل" است.
خلاصه داستان )افسانه آل(
آل یا زائوترسان موجودی خیالي-افسانه‌ای است. در باور عامه، موجودی است كه اگر زن تازه‌زا را تنها بگذارند، سراغش مي‌آید و به او آزار یا آسیب مي‌رساند و نوزاد تازه به دنیا آمده را مي‌رباید. آل دارای گردنبندی بلند و خیلي بزرگ مي‌باشد كه یکي از تیله‌های آن جای دندان دارد. اگر آن تیله جدا از گردنبدش شود نیروی خود را از دست مي‌دهد.